Karantina Günleri (19'ncu Gün)

Nihayet bir yazı yazabildin mi diyenler olabilir :)
Evet defalarca yazıp sildiklerim veya taslaklara gömdüklerimden bir yazı canlı çıkmayı başardı ve yayına alındı..

Selamünaleyküm sevgili blogcanlarım merhaba!..evet nihayet bir şeyler yazabildim ve burada olmaktan çok çok mutluyum..
Sizi takip ediyor yazılarınızı okumaya çalışıyorum herkesi ayrı ayrı tebrik ediyorum..bu dönemde internet üzerinde en güzel içerikleri en kaliteli yazıları bloglarımız yazdı ve üretti bu da böyle bilinsin istiyorum..
Dingin bir koy sakin bir alem olan blog alemi iyi ki var,iyi ki varsınız!..
Nasılsınız,iyi misiniz?
Umarım hepiniz iyi ve sağlıklısınızdır..
Karantinayı ve bu virüs salgının tutanağını blog üzerinde tutamayanlardan biri de benim anlamış olduğunuz gibi,belki korkudan belki de neler olduğunu anlayamadığımdan olsa gerek düzenli bir şekilde yaşananları yazamadım.

Mart ayının 13'nde okullar kapatılıp evlerimize çekildiğimizde bu sürecin belirsizlik içinde geçeceğini az çok sezmiştim..şu var ki günler geçtikçe yaşanılan durumun olağanüstü bir hale dönüşeceğini anlamamla kendimi içinde bulmam hemen hemen aynı anda oldu..
Bir yandan durumu kavramaya çalışıyorum bir diğer yandan panikten uzak kalmaya çalışıyorum bir diğer yandan yine olağan görünse de eve bir şeyler alıp erzak toplamaya çalışıyorum.

Çok fazla erzak aldığımız söylenemez tahminen en fazla bizleri bir ay kadar idare edecek yiyecek temizlik malzemesi kişisel bakım ürünleri falan aldık..
Virüsün İtalya'yı vurduğu ilk hafta Almanya henüz bir tedbir almamıştı..çocuklar okullarına çalışanlar işlerine gitmeye devam ediyordu..medya tedbir ve vakalardan bahsederken buradaki doktorlar tarafından örneğin özellikle maske eldiven gibi şeyler kullanılmadı..ama dezenfektanlar piyasadan yıldırım hızıyla yok oldu.

Tabii günler geçtikçe ve vakalar arttıkça,virüs vakaları arttıkça önlem niteliğinde çağrılar öneriler ve en sonunda kısıtlamalar geldi..bu kısıtlamaların ardından insanlar durumun ciddiyetini anladı diyebilirim,artık sokaklarda çok fazla dolaşan olmuyor ancak yine de köpeğini gezdiren bisiklet süren spor veya yürüyüş yapan günlük alışverişi için evinden çıkan veya sadece biraz dışarıda vakit geçirmek için kahvesini alıp oturanlar var..

Marketlere girişler sadece market arabası ile yapılır oldu,iki insan arasındaki mesafe kimilerine göre 1,5 metre kimilerine göre 2 metre kadar..şu anki mesafe bir market arabası kadar olsa da insanlar birbirine yaklaşmaktan çekiniyor hatta birbirilerinden bilinçli olarak kaçıyor.

Bazen size yakın olan biri siz geçin diye biraz duraksayıp bekliyor veya yanınızdan geçmek zorundaysa (örneğin markette) yüzünü başka tarafa çeviriyor..bir çoğunda maskeler eldivenler var bir çoğu market arabalarını siliyor alışverişini yaptıkran sonra arabasının içini siliyor direksiyonunu temizliyor..

İnsanların çoğu alışverişini bir an evvel yapıp evlerine geri dönüyor..kimsenin yüzü gülmüyor eskiden olduğu gibi o coşkulu ''Hallo'' veya ''Tschüss'' deyişleri tamamen olmasa da ciddi oranda azalmış oldu..

Ne zaman alışveriş için dışarıya çıksam içimi büyük bir hüzün kaplıyor,kasada sıra beklerken insanları biraz gözlemleme imkanım oluyor,herkeste bir tutukluluk bir endişe bir kaçış hissi..
EN çok da çocuklara üzülüyorum her zaman hiç bir suçu olmayan ama biz büyükler yüzünden başlarına gelmeyen şeyin kalmadığı bu masum canlılara..

Çocuklar evlerine kapandı arkadaşlarından oldular koşmaktan mahrum kaldılar temiz havadan mahrum kaldılar bisiklet sürmekten çiçek toplamaktan mahrum kaldılar,sokakta oynamayı zaten çoktan almıştık ellerinden şimdi daha da kısıtlı bir alanda çocuk olmalarını bekliyoruz..

Durumlar az çok bunlardan ibaret,okuldaki ödevler artık posta yoluyla elimize ulaşıyor..sınıf öğretmeni de haftada 1-2 kez telefon ederek iyi olup olmadığımızı soruyor dersler ile ilgili sorularımızın olup olmadığını soruyor iyi dileklerini sunarak telefonu kapatıyor..

Bugün karantinanın 19'ncu günündeyiz..
Evde yapılabilecek bir çok şeyi yaptık tabii yaptıklarımızın bir kaçını ayrı post olarak size de fikir olması için paylaşmayı düşünüyorum..

An itibari ile dünya ve hayat bu şekilde..
Evdeyiz ve günlük olarak yaptıklarımız daha da kısıtlanmış oldu tabii ki bir çok şey yapılabilir moralimizin yüksek tutmak çok önemli.

Evde yapılacak çok şey var dediğim gibi,yıllarca fırsat bulamadıklarımız yapamadıklarımız sürekli zamanımız olmadığı için ertelediğimiz bir çok şey vardı hani bu dönemde bunları yapabiliriz.

An itibari ile hayat ve dünya böyle..
Bir yandan yıllarca yapamadıklarımızı yapma imkanımız var bir diğer yandan da yıllarca yapmaya alışık olduklarımızı yapamamak gibi bir durum var :)

Daha güzel daha anlamlı yazılar yazmayı arzu ediyorum çünkü buna inanmanızı istiyorum,biz çok şey kazandık bu dönemde..
Henüz onları göremiyor olsak bile çok çok şey kazandık..
Evet herkes anlayamayacak belki ama anlayanlar inanıyorum ki değişiklikler yapacak (ayrı bir post olarak ne demek istediğimi yazdım yarın yayına almayı düşünüyorum)anlayamayanlar da olacak elbette herkesten aynı davranışı beklemek olmak bunlar zaman içinde fark edilecek görünecektir..
Sabredelim dua edelim iyi olmaya çalışalım..
Bu dönem gelip geçici,geçecek elbet :)
Haberlerinizi düşüncelerinizi merak ediyorum yorumlarda buluşalım inşaAllah..
Sizleri çok seviyorum.

Tekrar görüşmek üzere Allah'a emanet olun..