Gelen Koliler & Temizlik Girişimleri

 

Motivasyon olmadan hiç bir iş olmuyor,son iki gündür öğle saatlerinde çılgınca yağan yağmur ve dolu karışımı moralimi alt üst etmeye yetti de arttı da,nakliye fırmasından paketleme için koliler geldi..

Artık kaçışı yok bu işin evi de kiraya verdim beklediğimden de saygılı birileriyle karşılaştıran Allah'a sonsuz şükürler olsun,şu anki evin nerdeyse herşeyini beğendiler hiç bir değişiklik yapmak istemediklerini söylediler.

Bir de ardından ''çok zevklisiniz'' demezler mi nedense içim burkuldu,çocukları yatırırken içim daha da burkuldu..bu evde uyuduğumuz son geceler diye geçiriyorum içimden,çocuklara söylemiyorum.

Şu manzaradan uzak kalmak mı ağırıma gitti yoksa canımızı dişimize takıp evin tadılatını kış aylarında yapış olmanın zorlukları mıdır böyle hissettiren bilmiyorum..

Akşam üstü yine aynı yerde mutfak penceremin önündeydim.

Pencerenin arkasında ben önünde gece..özleyeceğim bunu hem de çok özleyeceğim biliyorum.GÜn içinde değişen hava,geçip duran bulutlar mevsimlere göre yeşeren veya sararan ağaçları gözlemlemek çok keyifliydi benim için..

Ama şimdi geriye değil önüme bakmam gerek.

Evin boyası bitti temizliğini de dün şiddetli yağmurdan dolayı yarıda bırakmak zorunda kaldım,çocuklar evde yalnızdı durmadan yıldırımlar düşüyordu gök gürlüyordu bir an evvel nehre dönüşmüş caddelerden geçerek eve ulaştım.

Hayaller kurmak için zorluyorum kendimi en son aldığım evye hayal kurma kaynağım oldu onu da paylaşacağım henüz monte edilmedi çünkü,sürekli bir şeyler kurguluyorum,beynimin bir yerlerinde bir şeyler yanmaya başlıyor sanki,geceleri de canlı olan uyumayan bişeyler.Sabah kalkar kalkmaz hep aynı rahatsızlık,adını da koyamıyorum.

Nedir ki bu ruh halinin kaynaği,biliyorum kaynağını bulsam çözeceğim ama çözemiyorum.

Bu evden çıkmak benim fikrimdi,küçüktü hepimiz sığmıyorduk zaten bir misafirim gelse ağarlamak sıkıntıya neden oluyordu aman neyse..duygusal yaklaşıyorum belki de bilmiyorum..

Diğer evin olumlu yönlerini düşünmeye zorluyorum kendimi,evet böyle bir manzaran olmayacak belki ama yürüyüş yoluna çok yakın olacaksın 2dakikada sokaktasın 3 dakikada yürüyüş yolunda nedir seni böyle huzursuz eden,evin arka sokağında çocuklar için park bile var..yollar şimdiki evin yolları gibi yokuşlu değil bisiklet sürmek de daha kolay top oynamak da,bakkal da hemen dibimde nasıl unuturum yemeğim eksik olan bir malzemeden dolayı yarım kalmayacak!..

Terasın olacak kocaman dağa bakan penceren..manzaran yine olacak sadece şimdikinden azıcık farklı rahatla biraz..

Ev büyük odalar çok rahat kışlıkları çıkartırken cinnet geçirmeyeceksin,her kış sonrası fırça 15 gün eline yapışıp boyamak zorunda kalmayacaksın..rahatla biraz deyip durdum kendime..rahatla biraz..

Dün bir çiçeğimi daha götürdüm yeni eve pathos'umu mutfak dolaplarının üstüne koydum,havasına alışsın yabancılık çekmesin diye..daha evvel götürdüklerim de sevmiş olmalı o evi taze bir yeşile dönüşmüş tepeleri uzamaya meyletmişler..

Hayırlısı olsun diyorum..istemeye istemeye gidecek gibiyim,içimdekiler ile gün boyunca nasıl baş edeceğim bilmiyorum,geri de dönemem.

Söz verildi bir kere kontrat hazırlanacak,kiracı eve gelip koltuk için ölçüler dahi aldı üstelik de çok saygılı bir bayan..

Koliler geldi kızlar heyecanla eşyalarını toplamaya başladı bile bende ölü sessizliği..hava bulutlu ya ondandır belki..havanın durumu da her yerden görünüyor bu evde ah ne edem :(

Çocuklara hayranım nasıl da kaygısız ve saf bir iradeleri var belki de çocukluk böyle bir şey bilemiyorum..

Almanyadan buraya taşınmış bir insanım dubleks bir evin eşyalarını bu küçücük 60 metrekarelik evin içine sığdırmaya çalışırken elediklerim uzlaştıklarım geçirdiğim cinneti vazgeçtiğin hobilerini bile ne çabuk unutmuşum insan nasıl da ayak uyduruyor bir çok şeye yine ayak uydurursun işte diyorum kendime ..herşey gözümde neden büyüyor onu da bilmiyorum..yorum yapacak olursanız motive edici şeyler yazın bana,hayal kurduracak şeyler ne bileyim iç açıcı şeyler..lütfen.

Anne yüzün son bir kaç gündür hep düşük neyin var sorup durdu kızlarım..ben de bilmiyorum ki aslında neyim var diye..siz eşyalarınızı paketlemeye devam edin deyip ben daha henüz çiçeklerim dışında hiç bir şey taşımak için hazırlamış değilim.

Manzara geride kalacak,yemek yaparken perdeyi aralayıp şehrin sisinden yemeğin buharıyla karşılaşmayacak gözlerim..ama olumlu yanları daha çoktur eminim..bilemiyorum yani.

Beni tanıyanlar ''orada çok rahat edersin'' deyip avutuyorlar beni.

Evet canlarım umarım

Çok rahat ederim umarım.

Motivation please!