Düşünmemiz İçin Malzeme Getirdim-Carl Gustav Jung Sözleri

Yanyana toplanan milyonlarca sıfır bir etmez. Her şey bireyin kalitesine bağlıdır.

Tanrıya bağlanmayan bir birey dünyanın fiziksel ve ahlaki kışkırtıcılığına kendi kaynakları ile direnemez.

Kalbinizin sesi, düşüncenizi yolundan saptırabilir.
Ağaçlar en güçlü köklerini göğe uzatmazlar, tersine toprağın derinliklerine gizlerler.

İnsan, günahını kabullenirse onunla birlikte yaşayabilir; oysa bundan kaçmak sayısız sıkıntı doğurur.

Dünyanın en akıllı insanı bile, tüm isteğine karşın, tek başına kapıldığı düşüncelerden kendini kurtarmayı başaramaz.

Dinin belirgin amacı ruhsal dengeyi muhafaza etmektir.

İnsan kendisini aşarak kendisi olur.

Hiç kimse doğru sözü tek başına bilecek kadar tanrısal değildir.

“Çocuklar ve aptallar hakikati söyler”

"Kafanda kurduğun düşünceye benziyorsun!

Her birimizin içinde bilmediğimiz başka biri vardır. Rüyalarımız da bizimle konuşur ve bize bizi kendimizi gördüğümüzden ne kadar farklı gördüğünü anlatır.

Bizi ilgilendirmeyen konulara dikkatimizi yoğunlaştırmaya uğraşırsak, ne kadar kısa sürede odaklanma gücümüzün azaldığını görebiliriz.

Anlaşılmak mı istiyorsun? Bize de tek bu gerek zaten! Kendini anla, o zaman yeterince anlaşılmış olursun. O iş seni yeterince oyalar.

Her yetişkinin içinde gizlenen bir çocuk vardır; her zaman orada olan, hiçbir zaman tamamlanmayan ve sürekli ilgi, dikkat ve eğitim isteyen ebedi bir çocuk. İnsan kişiliğinin gelişmek ve bir bütün olmak isteyen kısmı bu çocuk kısmıdır.

Sen hep düşünmek istiyorsun. Oysa insan düşünmemeli, inanmalı.

Bir erkek sadece “mantık”la tatmin olur. “Psişik” ya da “bilinç-dışı” gibi şeyler onun için iticidir. Bunu belirsiz, şüpheli ve hastalıklı olarak görür. Erkek, şeylerin kendisiyle ilgilenir, onların etrafını saran duygular ve fantezilerle değil. Kadın için ise bir şeyin kendisini öğrenmektense erkeğin bir şeyle ilgili nasıl hissettiğini öğrenmek daha önemlidir. Bir erkek için yalnızca anlamsız yük olan bu şeyler, kadın için önemlidir.''

İnsan kendisi için bir muammadır.

İşte bugün önümüzdeki sorun budur. Akıl tek başına yeterli değildir.

Algılanabilen tüm ifadeleri ruh üretir.

İnsanın kendinden korkması bilgeliktir.

Kendinden nefret edenin bir başkasını sevmesi imkansızdır.

Hiç kimse bir hastalık sonucu ölemez, çünkü aynı hastalıktan iyileşen veya o hastalığa hiç yakalanmayan insanlar vardır.

İşte bu noktada kendimize şu soruyu sormalıyız: Beni bir birey olarak, kalabalıkların içinde erimekten koruyacak dinsel bir yaşamım ve Tanrı ile doğrudan, yakın bir ilişkim var mı?

Tanrıya bağlanmayan bir birey dünyanın fiziksel ve ahlaki kışkırtıcılığına kendi kaynakları ile direnemez.

Size en çok hitap eden hangisi?