Dün,ben..

Dün,ben uzunca bir yola çıktım..

Allah güzel manzaralar ve gözümü hoş eden görüntüler dışında sevdiğim insanlarla da vakit geçirip konuşmayı,hasbihal etmeyi,dert anlatıp dert dinlemeyi nasip etti..

Dert dinlemek veya dert anlatmak hiç nasip olur mu?..demeyin..

Günümüzde,dert dinlemek de anlatmak da değil nasip,büyük bir nimettir,lütuftur..

Hepimiz,kendine bir dünya kurup içine girip oynuyor artık..nasıl arzu edersek o şekil sergiliyoruz yaşantımızı..ve ne acıdır ki artık insan dertli olmayı nerdeyse kötü bir hastalıkmış gibi gizlemeye çalışıyor..açamıyor içini,gösteremiyor acısını..paylaşamıyor derdini,duman dolu gönlünde hiç bir pencere açılıp hava,nefes,oksijen alamıyor..

Bir lanet gibi görünüyor artık dert bize ve dertli insan yanına yaklaşılmayan biri gibi yansıtılıyor..

Enerji emici,kötümser,olumsuzluk taşıyan,itici biri olarak izole ediliyor.

Oysa herkesin bir derdi bir kederi var..böyle olmak zorunda çünkü hayat imtihan.

Dünyaya eğlenmeye geldiğimizi sanıyoruz bazen,koşuyoruz dünyanın peşinden.

Bir şeyleri düzenli tutmak,eksik bırakmamak,yetişmek için çırpınıyorum çoğu zaman..çevreden aldığım mesajlar ve belki de benim de verdiğim mesajlar da aynı içeriğe sahiptir bilemiyorum..

Dert yok keder yok imtihan yok,gibi yaşamanın ne denli yapay ve gerçek dışı olduğunu bir kez daha anladım ben,dün..

Çocukların üzerine ne kadar titrersem titreyeyim,onlara verebildiğim herşeyi versem bile,çocukların bir gün kolayca evimin kapısından çıkabileceğini,başka bir hayat tercih edelilceklerini,ardından beni ben kadar düşünemeyeceklerini anladım dün,ben..

Herkesin istisnasız herkesin her yaşta bir uğraşı olması gerektiğini anladım dün,ben..

Dün ben,hayat arkadaşımın veya eşimin benim için ne kadar kıymetli olduğunu anladım,birlikte çıktığımız bu yolun belki sonlarına doğru tekrar ilk adımlarımızda olduğu gibi başbaşa ve yalnız kalacağımızı anladım..

Dün,hiç ummadığım yerde hiç ummadığım bitkiler gördüm..duvar boyunca uzamış sarmaşıklar,koyu yeşil renkte ihtişamlı duruşuyla bir giriş kapısını süsleyen bitkiler gördüm..

Dün,ben bu bitkilerden evimde de ekip yetiştirmek için biri köklü diğerleri köksüz fidanlar aldım..

Dün,ben çok güzel bulutlar gördüm..

Bulutların altında otlayan inekler,bulutların altında dönüp duran enerji değirmenlerini gördüm.

İnsan,isterse,boyundan çok çok büyük işler başarabileceğini gördüm..

Dün,ben..hayatın tıpkı hava gibi değişken ve şaşırtıcı olacağını anladım..bazen kararacağını,bazen açacağını,buna rağmen ineklerin otlamaya devam edeceğini,hayatın süreceğini,ben olmasan bile bu düzenin akıp gideceğini,bir şekilde hayatın içindeki yerimi,çapımı ağırlığımı değerimi veya değersizliğimi anladım ve dün ben tüm bunları bir kaç saatte tattığım,anladığım ve yaşadığım için kendimi çok,çok dolu ve zengin hissettim..