İlkbahar Henüz Gelmemiştir

İlkbahar henüz buralara gelmemiştir.
Bunu bizzat kendimi teyit etmiş oldum bugün.
Yağmurlu ıslak bir yürüyüşten en elegant (fiyakalı olsun diye böyle dedim) kareleri sizin için seçip paylaşacağım.
Evet,en zarif kareleri çekme esnasında hissettiklerimi düşündüklerimi de sıkıştıracağım onların arasına.Düşünceler ve hisler görüntülerle birleşince canlanıyorlar çünkü.
Bu kareleri çekmiş olan insanın içindekileri gözlerindekileriyle birleşince okuyucu da bu duyguları kendi duygularıyla birleştirip harmanlayınca paylaşılan şey her iki tarafa da anlam katıyor keyif veriyor.

Kahvemi alıp yağmura rağmen yürüyüşe çıktım bu sabah.Günlerdir bacaklarımda bir tutukluk,dizlerimde bir ağrı var,faydası olur ümidiyle yürümek istedim bir diğer yandan da fotoğraf alemine dalmak istedim.
Daldım da..

Nicedir ilkbahar kareleri paylaşırsınız dostlar,gönlüm isterdi ki ben de buna benzer bir şeyler paylaşabileyim ama yok,henüz ilkbahar yok buralarda..sessizce ve yavaş yavaş açan tomurcuklar hariç..

Yağmur nasıl bir nimettir..ilkbaharı ararken yağmurda fotoğraf çekmenin büyüsünü hatırladım birden ve her seferinde yaptığım gibi bu yürüyüşün temasını yani konusunu da belirlemiş oldum böylece..
Vazgeç ilkbahar karelerin peşinden koşmaktan,damlaların iiznden git bugün,yağmura git bugün dedim..ve gittim damlaların peşinden..

Cansız dalları kuru yüzyeleri canlandıran parlatan yağmurun izlerini göstermek istiyorum sizlere..yeşili daha canlı hafif olanı daha ağır göstermeye gücü olan yağmuru.

Küçücük bir damlanın içine dalıp dalıp gittim,ıslandıkça da ıslandım ama bunun güzelliği de etkiledi beni.Islanmanın hazzını da tatmış oldum böylece,ellerim,montum,makinemin çantası hatta makinem bile ıslanıp durdu..

Karşıma çıkan tek papatya buydu dahasını da göremedim.. 

Birileri çok hummalı bir çalışma yapmış,yağmur onun işine de güzellik katıp önplana çıkartmış..hayranım..

Tertemiz bir hava vardı,açık alanlar gönlüme huzur verdi,öylece kalakaldım doğanın içinde..ne saati düşündüm ne de gün içinde yapmam gerekenleri,geriye bıraktığım evimin durumunu bile hatrıma getirmedim..kopmuştum sanki herşeyden ve bu insana bazen gereken bir şeydir..
Bacakalrımın ağırlığı gitti,dizlerim kuvvetlendi sanki..botlarım yine çamur içinde montum sırılsıklam ve buğulanan obkektiflerim yürüyüşü sona erdirdi..
Minnet ve huzur doldum,arabama yöneldim,bagajda bekleyen su kasasını okul sınıfının kapısına zar zor taşıdım sonra da  kasabın yolunu tuttum.
Dolapta pişirilmeyi bekleyen lahanam için biraz kemikli et ve etli lahana sevmeyen evin erkek nufüsü için nohut konservesi aldım..
Böyle yağmurlu günlerde evde kaynatılan etin kokusu ve nemlenen pencereler insanın içini de yumuşatıyor..
Yüzlerce binlerce milyonlarca durumlar..Şükretmek için inanılmaz güzel sebepler bunlar..