Kokun Giderken Buralardan-2

Allah'ım..
İsyan için değil..hissettiğim bu acının sıcaklığına sığınışım.
Bu sıcaklığın içinde Allah'ım,Senin merhametin yatar diye gizlenir ve düşmeye razı gelirim..
İçindeyim bu ızdırabın ve ışıklara tahammül etmiyor gözlerim.
Çünkü gözlerim Allah'ım bir çift mavi gözlerin bakışında sönmektedir.
Bütün ışıklar sönmektedir tek tek..yol boyunca dökülmektedir gözyaşlarım.
İçim hem azaltmakta hem çoğalmaktadır.
Bir yandan derin bir uçurum görüyorum. içindeki karanlık korkutuyor beni ve düşüşün değil de o düşüşün dönüşü olmayışına kahroluyorum.

Allah'ım..
Merhametine sığınıyor ve ağlıyorum.
Bana nasip ettiğin bu kalbin içindeki acının rengidir bu gözyaşlarım.
Sana isyan olarak algılamayasın.
Seni seviyorum..
Bu iki kelimenin yetersizliğiyle ifade ettiğim,bu fakir tabirin arkasına gizlendiğim için beni bağışla.
Başka,daha yüce kelimeler bilmiyorum.Allah'ım..
Burda,temiz bir hava güzel bir gökyüzü var.
Orada,iki mavi göz ve ''Çok hastayım'' diyen bir can var..
Böyle olduğu için gözlerim ve yüreğim ızdırap çekmektedir..

Hayatın başka bir tarafını gösteriyorsun bana.
Görüyorum Allah'ım,görüyorum.
Mutluluklarla çağlayan hayatın yanında bir de acılarla kavrulmak büyümek olgunlaşmak var,görüyorum..
Nasıl ki topraktan çekip çıkartılıyorsa bir lale,işte o şekilde kökleri havada kalmış vaziyette görüyorum bu acıyı..
Bana öğretmek istediklerini anlamaya çalışıyorum.
Gidecek olan yüreğimin bir bölümünü yitirmekten öte öğrenmekte olduğum dersi görmeye çalışıyorum.

Adı nedir bu duygunun Allah'ım?

Izdırap dedim,yetmedi.
Acı dedim,sıradan geldi.
Kahır dedim Seni kırar diye geri aldım..

Sonra ders dedim..
İmtihanıma verdim
Senden geldi sarıl yüreğine sar dedim..

Yardım dedim,merhamet dedim hepsi Onda var dedim..
Kalmadı kelimelerim,yazamadı ellerim..
Sığın,dedim.
Güven,dedim.
Allah dedim...


Rica:
Bu yazıyı okuduysanız Allah rızası için acı çekmekte olan insanlar için bir Fatiha okumayı ihmal etmeyin.