Erken Saatte Uyanıyorum Çünkü..

Saati her zaman bilerek daha da erkene ayarlıyorum.
Evdekiler uyurken sabahın erken saatlerinde namaza kalkmak için uyanmak demek çok özel bir zaman dilimine şahit olmak demektir benim için..Henüz gün doğmadan pencereden dışarıya bakmak,havayı koklamak,kahvemi hazırlayıp her hangi bir şey açmadan veya okumadan evvel bir parça müzik dinlemek..
Sadece bunu yapmak için daha az uyumaya razıyım ve bazen bu bile kendimi toparlamam için çok etkili olabiliyor..güne huzurlu bir başlangıç da diyebilirim buna.
Genelde uyanır uyanmaz telefonlarımıza bakarız.Bazen telefonu elime aldığımda müzik açarım veya evime bakarım,mutfağıma,salonuma.
Uyuyanlara bakarım bir de..evlerin sabaha karşı kokusu çok başka olur.Çok özeldir o koku..herkesten önce uyanmanın bir hediyesidir sanki bu hal.

Sevdiklerimin nefesleri ve evin içine sinmiş gece boyunca havasına karışmış bizim nefeslerimiz var her yerde.Evim günün başka hiç bir zaman diliminde bu kadar çok biz kokmuyor aslında.Bu durum beni çok mutlu ediyor,huzurlu hissettiriyor.

Erken uyanmanın bir avantajı daha çevrenin uyanışını dinlemek.
Apartmanın birinci katında her gün aynı saatte panjurlar kalkıyor.
Her sabah hemen hemen aynı saatte egzosu bozuk olduğu için gürültülü bir şekilde bir motor geçiyor.
Bazıları işe gittiği için arabaların kapı seslerini duyuyorum,kuşlar ötüyor bazen.Bazen yağmur yağıyor çatıdan damlayan yağmuru dinliyorum..

Kimi zamansa bembeyaz bir geceye uyanmış gibi oluyorum,dışarısı henüz aydınlanmamış olmasına rağmen bir sessizlik ve bir aydınlık karşılıyor beni.Kar yağmış oluyor.
Bir gecede ve bu kadar kısa bir sürede nasıl da bembeyaz olabiliyor her yer.
Penceremenin perdesini çekiyorum ve işte,tam karşımda uçuşuyor kar taneleri.
Sessizlik sonra..ve evin içi ve içindekileri ve benim içimdekiler..hepimiz ayrı bir dünya bir dünya üzerinde.

Kahve suyunu koyuyorum,yüzümü yıkamak için banyoya gidiyorum.
Yüzümü yıkadıktan sonra mutfağa geçiyorum tekrar kapıları sessizce açıp örtüyorum asla kapatmıyorum ses yapmıyorum bu huzuru dağıtmak bozmak istemiyorum.

Uyanmışım,kahvemi yapıyorum.
Çekmeceden bir kaşık alıyorum dolaptan kahveyi çıkartıyorum tezgahın üzerinde duran şekerin kapağını açıyorum en sevdiğim kahve kupalarından birini alıp içine sıcak suyu döküyorum..sıcak suyun buharı yüzüme geliyor aspiratörün ışığında kahvemi karıştırıyorum buzdolabından sütü alıp kahveme katıyorum..

Pencereden bir kez daha bakıyorum.
Her yer bembeyaz ve kar yağmaya devam ediyor.
Evin içi sessiz ve sıcak,havada nefeslerimiz dolaşıyor.
Gece boyunca havaya karışmış olan nefeslerimiz gece boyunca birikeren meydana gelen havadaki bu karışımın adı olsa olsa,sevgi olurdu..

Başka ne olabilirdi ki..

Bazen kapısını açıp başımı dışarıya çıkartıyorum bazen balkona çıkıyorum.Evlerin çatıları,tek tük yanan ışıklarına bakıyorum.Kuşlar ötüyor genelde bu saatlerde en çok da karatavuk kuşunun ötüşünü duyuyorum gün doğmadan önce..

Ve dünya üzerinde olduğum için şükrediyorum.Yüzüm dışarıya sırtım içeriye baktığı için şükrediyorum.Yüzüme rüzgar sırtıma sevdiklerimin nefesleri vurduğu için seviniyorum.

Balkon kapısından uçup giden nefeslere ise üzülmüyorum..onların taze hava ile yer değiştirdiğini biliyorum..
O balkon kapısından sabahın o mübarek saatlerinde rahmet meleklerinin de evime girdiğini biliyorum..

Hırkama sımsıkı sarılıyorum,beni ısıttığı için hırkamı da çok seviyorum..