Hiç Kimse Olmadığım Yerde

Bu sabah böyle görünüyordu şehrim..
Kaygısız sakin içten..

Bugün hiç bir acı yaşanmayacak gibi hatta daha evvel bu topraklarda hiç kimse acı çekmemiş gözyaşı dökmemiş kadar kolay görünüyordu hayat..her ev mutluydu her çatının altında çocuk cıvıltıları vardı her biri sütünü içerek annesine babasına sarılarak uyanmıştı sanki.Her evin penceresi,kapısı umuda açılmıştı sanki..

Kimsenin ödeyecek faturası yokmuş gibi, tahsilat şirketlerinden aranacak kimseler yokmuş gibi,sobalar yanıyor bacalar nazlı nazlı tütüyordu..ne güzel bir hayal değil mi?..insanın yüreğini gülümseten türden..ancak gün herkes için dünyanın hiç bir yerinde bu şekilde başlamıyordu ne yazık ki..

Kaygısız yer olmadığı gibi kaygısız geçen gün veya insan da yok dünyada..çatı sayısı kadar dert ve hatta insan adedince keder içeriyor bu dünya.

Çünkü burası dünya ..

Dünya..

Kimse bize burada hiç bir sıkıntı çekmeyeceğimize hayatımızın mutlu ve kusursuz olacağına dair bir söz vermedi..

Her sabah insanların imtihanı başlar..benim için de bu böyle,istediğim yere bedenen gidemiyor ve bunu kedere dönüştürmek üzereyim belki de,olmamalı böyle..dolayısıyla bedenen değil kalben bakmaya karar verdim buralara,bu algıyı değiştirmek istiyorum çünki..bana yakışmayan bir elbise gibi bu algı,üzerimden çekip atmak istiyorum çünki.

Sevsem de sevmesem de,tutkuyla bağlı olsam da olmasam da bulunduğum yere.

Buraya çıktıysa yolum şimdilik benim için en iyi yer burasıdır demek.

Gün zorluklarla geçiyor.

Bitip tükenmek bilmeyen bahaneler ile geçiyor..an geliyor,geçemiyorum bulduğum bahanelerin içinden,gözümde çok büyüttüğüm için de sığamıyorum onların içine..görmüşlüklerimi hatırladıkça ikna edemiyorum kendimi..

Ben bunu yüreğime nasıl giydireceğim şimdi?..bana yakıştırmadığım bir şeyi nasıl hayatım belleyeceğim sorularıyla gün boyunca savaşır dururum..ama öyledir durum ve algı değişmeden yaşadığım yer hele ki burdaki düzen,kültür,alışkanlıklar insanlar değişmeyecek..

Ben değişmeliyim birileri değişsin diye kimseyi ikna edemeyeceğimi de biliyorum..belki de kalbimin bu inadını kırmak için onu küçük çocuk gibi azarlamalıyım..bambaşka işler açmadan başıma..

Güzel şeylere odaklanmaya çalışıyorum,zor olsa da güzel şeyleri fark etmek için zorluyorum kendimi..

Bak,diyorum

Bak ufuk karşında,uçsuz bucaksız noktalara kadar ulaşabiliyor gözlerin..

Peki bunun için bir şeyler yapmak gerekmiyor mu bugün?

Dün ve bugün çok güzel yağmur yağdı buralara,buna epey yoğunlaştım mesela..öğle vakti güneş kendini gösterecek gibi olmuştu,gün ortası yine kendimi ikna çabaları içinde boğuşurken yakaladım..

Olmuyor ama böyle..bak bu koca diyar senin için değişemez hadi diyelim ki değişse de hemen değişemez..yavaş yavaş gelir o değişim ancak belki senin ömrün yetmez,göremeye de bilirsin...

Fazla kafana da takmamalısın bu kadar,böyle değil,seni içine alacak kadar değil,istemediği halde sana muhteşem görünen diyarlarda da yaşayan mutsuz insanlar var..oralarda da herkes mutlu değil.

Belki de senin yaşadığın yer onların gözünde küçük bir cennet ..olamaz mı?..yukarıdaki fotoğrafta görünen o ağaçlar muhteşem değil miydi mesela?,her dalında yağmur damlası var bak!

..rahmani bir ışık kondurulmuş sanki her dalın ucuna..büyüleyici  değil mi?..bakmaya doyamadın dün,şimdi de bakmaya doyamıyorsun değil mi?.

Konuştum konuştum konuştum kendime..kâh azarladım bir abla gibi kâh şevkatle avuttum kendimi..

Azar mı iyi geldi doğaya kaçmak mı bilemedim,muhtemelen doğa iyi geldi.

Doğada geçirdiğim saatler hiç bir zaman boş zaman kefesine koyduğum zaman türünden değildir..çocuklarımla geçirdiğim zamana benzeriyorlar çünkü,yüreğimin bir tarafını doyuruyor sanki..ben hiç bir şey söylemeden içimdeki çatlakları görüp onarıyor sanki..

Doğadayken hiç kimse değilim..

Seyirci dahi diyemiyorum kendime..çok karışık olsa bile içim şimdiki gibi,onu bile fark etmiyorum içinde.

Hiç kimse olmadığım bir yerdeyim .

Hiç kimse hiç bir şey olmak zorunda olmadığım yerdeyim.

Doğadayken..

Kimliğin sorulmadığı yerdeyim.

..ve böylece bir kaçış yerim olduğu için,kendimden bile sıyrılabildiğim için ne edip daha ne söyleyebilirim..

Şükür çok şükür..

Nefsim bunu beğenmese de zaman zaman,ben yine aynı duayı tekrar edeceğim..

''Hayretimi artır Allah'ım''..