Kara Cuma Çılgınlığı Süresince Bitmeyen Kampanyalar Vardı Ama Sonunda Hayat Kazandı

Alışveriş dünyasının guruları daha fazla alışveriş yapmamız için yeni yeni formüller ürettikçe var olan formülleri de geliştirmekten geri kalmıyorlar..
Kanımızda hissediyoruz artık bunu,öyle bir hal ki insan duraksayıp ''ama neden?'' veya ''ne alabilirim'' psikolojisine yakalanıyor..
Posta kutularına dolan reklam bröşürleri henüz kampanyalar başlamadan alışveriş için zemin hazırlığı yapıyor resmen ve insan ihtiyaçlarını gözden geçirmeye başlıyor..
Neyimiz eksik,neyi daha uygun fiyata alabiliriz türünde sorular sormaya başlıyor her hangi bir cevap bulamayınca ihtiyaç üretmeye başlıyor..
Kara Cuma adını biraz değiştirerek Efsane Cuma'ya dönüştü,Cuma gününe özel satış imkanları Cumartesi gününe kadar uzatıldı ardından da ve talep çok oluncu tabii ki Efsane Hafta olarak devam etmektedir,zaten önümüzde Yılbaşı ve Noel Bayramı da var dolayısıyla bu şekilde kampanyalar isim değiştirerek devam edecektir..
Dün günlerden Cumartesiydi ve eşimle ben Frankfurt'un kalabalığında gezintiye çıktık.
Alışveriş yapmak değildi niyetimiz,piyasa araştırması gibi de bir amacımız yoktu zaten iki buçuk saat dolaştıktan sonra değil bir şey almak bir içecek dahi almadan alışveriş dünyasından uzaklaşmış olduk..
MyZeil bölgesindeki kalabalık,gördüğü insanlara bir rol veya hayat biçmek için senaryolar üreten biri için ideal oluyor..çeşit çeşit insanlar,renkler,giyim tarzları,davranış biçimlerini görmek mümkün..hiç bir şey yapmadan bir yerde oturup bu kalabalığı seyretmek bile keyif veriyor bana..
İnsanlara bakarak onları biraz anlamaya çalışıyorum,biraz hissettikleri duyguları tahmin etmeye çalışıyorum..sonra o vitrinler,o ışıklandırmalar o süslemeler giriyor araya,insan kaybediyor gerçeği,insan böyle yerlerde insanı kaybediyor..ta ki bir köşede yüzünü dahi göstermekten hayâ eden elindeki kağıt bardağı uzatarak dilenen birilerini görünceye dek..

Mağazaların kapıları sonuna kadar açık,önlerinden geçerken güzel bir sıcaklık taşıyor dışarıya,istemsiz bir şekilde kapının önünde duraksıyorsunuz bir kaç saniyeliğine..görünen manzara karşısında dayanamayıp içeriye bile çekebilir sizi bu sıcaklık..

Şık giyimli çiftler çıkar karşınıza,üzülerek söylemeliyim ki bu çiftler kadın-erkek değildir çoğu zaman.ve bu durum gayet normal karşılanıyor artık..

Serçelerin mutluluğuna takıldı bir ara gözlerim,bir cafe önünde iki bayanın serpiştirdiği kırıntıları toplamak için birbirine haber uçurarak sayılarını daha da artırdılar..şimdi bu serçe bir kaç salisiye içinde diğer serçelere nasıl haber uçurdu da her yer serçelerle doldu?

Serçeleri de evcilleştirmiş olduk anlaşılan..insanlardan korkmadan masadaki kırıntıları gagalamayı sürdürdüler..

Baktım karşımda süslü bir ayna var,bir zamanlar fotoğraf makinesi olan ayna karşısına geçip kendi fotoğrafını çekip profil resmi olarak kullanıyordu ya,ben bir kaç sene gecikmeli olarak anca çekip öyle bir fotoğrafa sahip oldum dün..

Römer Meydanı 1900'lü yıllarda büyük oyunların büyük kararların verildiği bir bölgeymiş..zengin varlıklı ve asil şahsiyetler bu bölgede kalıyormuş,çevredeki tarihi yapılar restore edilmiş bakımlı bir şekilde yüzlerce yıla boyun eğmeden dimdik ayakta kalmalarıyla nerdeyse gurur gösterisi yapıyor..bu meydan da çok çok kalabalıktı ama çoğunlukla kalabalık hep yabancı insanlardan oluşuyordu,Alman görmek çok zor.

Elinde profesyonel bir fotoğraf makinesi olan bir bayan görünce benim makinemle bir fotoğrafımızı çekmesi için ricada bulundum..
Makinesi var,çekmeyi bilir,anlatmama gerek kalmaz mutlaka iyi çeker bizi diye düşünmem boşunaymış..
Hayalleri yine su bastı..doğru düzgün fotoğrafımız pek yoktu zaten,halâ yok :))

Şirin bir cafeden bu manzarayı çekmek pek kolay olmadı,önümden sürekli birileri geçiyordu..çok samimi ve sıcak bir pencere.

Ansiklopedi fiyatları çok düşüktü,ünlü ressamların tablolarını hayatlarını,doğadan nefis kareleriçeren kalın kitaplar arasında yer alıyordu.
Bunlardan bir kaç adet alıp televizyonu tamamen kaldırmak arzumu körükledi bu görüntü..
Fena mı olurdu televizyon yerine böylesine güzel kalın kitapları sergilemek,boş zamanlarımızda sayfalarında kaybolmak?

Ha bir de sizi yoldan çevirip adını daha evvel duymadığınız bir dine girmenizi önerenler olur buralarda..görseldeki altın budha çay satan bir mağazanın içindeydi,bunu da fırsat bilip mağazanın önünde kurtuluşa ermek vaatlerinde bulunan bir çok gruba veya kişiye rastlamak mümkün..

Aynı mağazadan.
Rengârenk kupalara bakmaya doyamadım,benim gibi bir kupa delisi için nefis bir manzaraydı tabii ki doya doya seyretmek gerek :)

Bir başka mağazanın içinde de bu güzelliklere rastladık,her çekmecede farklı bir model vardı :)

Çok insan çok çeşit..herşeyden çok..

Bu genç adam çok güzel piyano çalıyordu,şık giyinmiş piyanosunun üzerinde de o minik kutulara çaldığı parçaların cd'lerini yerleştirmişti..
Piyanonun sesi temiz ve berrak çıkıyordu,piyanist başını bir ileri bir geri bir sağa bir sola hafif ve kibar hareketlerle savurup duruyordu,piyanoun melodisi gerçekten güzeldi,Evgeny Grinko'ya benziyordu biraz..insana hayal kurdurdu,kararmaya başlayan havayı daha sıcak gösterdi,insanları bir araya getirip yüzlerine bakmalarını sağladı..
Sanırım böyle bir kampanya hiç bir mağazada mevcut değildi ve hiç bir alışveriş insanı bu denli mutlu edemezdi..

Hayatı ve duyguları bir şekilde ele geçirmeye çalışanlar mevcut ama insan daima kalbinin sesini dinliyor..
Ah hayat,seninle kaç kişi yarış içinde ama sen daima bir şekilde galip geliyorsun..

İyi ki..